Style Aikido

1. Kobayashi

Aikido H. Kobayashiego charakteryzuje sie krótkim, pełnym mocy i precyzyjnym działaniem w celu kontroli linii centralnej przeciwnika i unikalną zasadą otonashi no ken w walce mieczem bokken z antycznej szkoły Yagyu-Ryu /szkoła profilu/, jak i bardzo precyzyjnymi uderzeniami jo i pełną kontrolą przeciwnika ze szkoły jodo. Unikatowy dla tej szkoły jest także ruch meguri - specyficzna praca nadgarstków /ruch obrotowy/ - wprowadzona przez O'Senseia pod koniec życia. Najwybitniejszymi uczniami Mistrza Kobayashiego są Giampietro Savegnago (8 dan) z Włoch i Andre Cognard (8 dan) z Francji. W Polsce istnieją trzy organizacje zrzeszające praktykujących ten styl aikido: Polska Unia Aikido pod kierownictwem Jacka Wysockiego (8 dan), korzystająca z przekazu shihana Savegnago, Polska Akademia Aikido Dariusza Bieńkowskiego (5 dan), oraz Autonomiczna Akademia Aikido Roberta Gembala (5 dan), podległe pod organizację shihana Cognarda. Do wybitnych uczniów Mistrza Hirokazu Kobayashi należy również Etienne Leman 7 dan - (ostatni dan nadany przez Mistrza Kobayashi).

2. aikikai

Fundacja Aikikai jest oryginalną organizacją związaną z japońską sztuką walki aikido, oficjalnie uznaną przez rząd japoński w roku 1940. Zgodnie z własnymi deklaracjami jest to organizacja założona w celu przechowywania i promocji ideałów prawdziwego aikido, stworzonych przez Założyciela. (...) jest nadrzędną organizacją służącą rozwojowi i propagowaniu akikdo na świecie. Aikikai jest często określana jako parasol dla organizacji narodowych oraz innych organizacji aikido. Siedziba główna, Aikikai Hombu Dojo, znajduje się w Tokio. Swoją misję realizuje m.in. poprzez delegowanie instruktorów z Hombu Dojo do krajów na całym świecie.

Po śmierci Kisshomaru Ueshiby (syna i bezpośredniego następcy Morihei Ueshiby), kierownictwo ogranizacji przejął wnuk Założyciela, Moriteru Ueshiba, który kieruje nią do dnia dzisiejszego. System, w którym spadkobiercą szkoły sztuk walki powinien być syn, rodzony lub adoptowany w celu sukcesji, był powszechny w tradycyjnych szkołach sztuk walki (koryu budo). Aikikai jest czasami określane jako styl aikido, lecz nie jest to poprawne. W ramach Aikikai można spotkać odmiany aikido bardzo różniące się między sobą technicznie. Każdy z uczniów Morihei Ueshiby miał własną interpretację jego sztuki, w wielu przypadkach wzbogaconą innymi wpływami. Jest to widoczne w dużej różnorodności technicznej wewnątrz organizacji.

3. Nishio

Styl stworzony przez senseia Shoji Nishio 8 dan. Choć sam sensei nigdy nie uważał swojego aikido za osobny styl (formalnie sensei nigdy nie wystąpił z Aikikai) to różnice między formą klasyczną a nishio były na tyle zauważalne, że szybko zaczęto używać określenia Nishio-ryu. Styl charakteryzuje się dwoma głównymi zasadami: "bez irimi nie ma aikido", i "bez atemi nie ma aikido". Każdy ruch jest oparty na mieczu i musi być wykonywalny w wariancie: "ken no tebiki" - miecz na gołe dłonie. Bardzo ważna dla aikido nishio jest praca bioder przy jednoczesnym utrzymywaniu stóp równolegle. Ponad to Nishio-ryu posiada jedyną w swoim rodzaju szkołę miecza i kija, gdzie techniki aikido są przeniesione dosłownie na zastosowanie i miecz na miecz, bądź kij na miecz. Sensei Nishio stworzył też własną szkołę Iaido: "Aiki Toho Iai". Jest to zbiór różnych technik Iaido, które mają swoje odpowiedniki w Aikido.

4. ki aikido

Ki-Aikido (Shin Shin Toitsu Aikido) - styl aikido rozwinięty przez shihana Koichi Tohei (10 dan) i propagowany w ramach organizacji Ki Society. W treningu Ki-Aikido nacisk jest skierowany na relaks i użyciu siły Ki. Ideałem stylu jest przeniesienie filozofii aikido do codziennego życia, zamiast traktowania aikido tylko jako układów ruchu i technik samoobrony. W ramach Ki-Aikido odbywają się zawody (taigi), jednakże nie jest to rywalizacja sportowa. Jest to raczej forma pokazu, mająca stanowić okazję do porównania swoich umiejętności i motywację do ich doskonalenia. Oficjalną nazwą stylu jest Shin Shin Toitsu Aikido - aikido ze zjednoczonym ciałem i umysłem, ale bardzo często nazywa się go Ki-Aikido. Następnym określeniem stylu jest Shin Shin Toitsu Aikido Kai. Zgodnie z własnymi źródłami Ki Society, Ki-Aikido jest uprawiane przez około 30 000 osób w Japonii oraz około 100 000 osób poza nią, w 21 krajach. Te liczby nie obejmują organizacji senseia Kenjiro Yoshigasaki, Ki no Kenkyukai Association Internationale, będącej aż do 2003 roku częścią The European Shin Shin Toitsu Aikido. Obecnie czołową postacią stylu jest syn i spadkobierca jego założyciela, Shinichi Tohei. Nazwa Ki-Aikido jest używana także przez inne style, stworzone przez uczniów Tohei, na przykład Aikido Yuishinkai Koretoshi Maruyamy.

5. yoshinkan

Jednym z najbardziej wyróżniających się uczniów Ueshiby był Soke Gozo Shioda, który założył Yoshinkan Aikido. Przyczynił się w wielkim stopniu do doprowadzenia do popularności, którym aikido się cieszy od końca wojny. Soke Gozo Shioda urodził się w 1915, był synem sławnego lekarza. Od wieku 18 lat studiował aikido u Ueshiby, założyciela aikido. Przez okres ośmiu lat poświęcił się praktyce aikido i w rezultacie sam rozwinął i w końcu opanował sztukę. Nawet jako student okazywał jednoznaczną technikę i nadzwyczajny wigor, który okazał w późniejszych latach swojego życia. Yoshinkan Aikido było jako pierwsze nauczane w Tsukado Hachiman,w okolicach Tokyo, i stamtąd rozeszło się do Yoyogi, Koganei, i wreszcie do Kamiochiai, Shinjuku, gdzie dzisiejsze Honbu Dojo rezyduje. Istnieje przynajmniej 100 szkół Yoshinkan Aikido w całej Japonii, sztuka ta jest też praktykowana w wielu innych krajach. Dostojnicy , którzy odwiedzali honbu dojo to Robert Kennedy i jego żona w 1962, księżniczka Anglii Aleksandraw 1962 i książę Japonii Hironomiya w 1987. Oni wszyscy spotkali Gozo Shiodę i przypatrywali się jego demonstracjom. Jednak mimo stopniowego wzrostu w członkostwie, organizacja pozostała niewielka. Planowanie i zarządzanie stało się trudne dlatego podjęto decyzję aby przekształcić się w fundację. Celem stało się tworzenie funduszy z pożytkiem dla młodych ludzi. W 1989, Soke Gozo Shioda z pomocą Dr. Freda Haynes'a i Marka Bakera, zaczęli pracować nad stworzeniem Międzynarodowej Federacji Yoshinkan Aikido (International Yoshinkan Aikido Federation, IYAF ). Powstała bezpośrednia potrzeba, ponieważ federacja jako hierarchiczna struktura Yoshinkanu w każdym kraju stwarzała zastój. Przez stworzenie federacji, hombu dojo mogło wyznaczać instruktorów bezpośrednio. Ci instruktorzy mogli mieć bezpośredni kontakt z honbu dojo, wzmacniając związek pomiędzy poszczególnymi członkami i hombu dojo zachowując płynność informacj

źródło : www.wikipedia.pl ,Jacek Wysocki „Poznaj Aikido”, strony www o tematyce aikido,