Historia

          Aikido swoje odległe korzenie wywodzi z Daitoryu aikijitsu – systemu walki, który powstał na początku IX wieku. Daitoryu aikijitsu było nauczane w klanie Takeda skąd podobno pochodzili najbrutalniejsi samuraje, a umiejętności przekazywano z pokolenia na pokolenie traktując je jako rodzinną tradycję. Trwało to do końca szogunatu czyli do roku 1868. Po tym czasie Sokaku Takeda rozpowszechnił Daitoryu aikijitsu. Jako głowa rodu Takeda publicznie nauczał pilnie strzeżonej przez wieki tajemnicy rodu. Takeda podróżował po całym kraju biorąc udział w wielu pojedynkach weryfikując w ten sposób swoje umiejętności. Twórca aikido Morihei Ueshiba  spotkał Sokaku Takeda’e w czasie kiedy przebywali na wyspie Hokkaido. Będąc pod wielkim wpływem umiejętności mistrza Takeda Ueshiba zostaje jego uczniem w latach 1915 – 1922. Ueshiba jako jeden z niewielu otrzymuje z rąk O’sensei Takeda certyfikat uprawniający go do nauczania Daitoryu aikijitsu.

         Współczesne aikido Ueshiba oparł na rzutach i dźwigniach wywodzących się z Daitoryu aikijitsu. Wiele technik posługiwania się bokkenem oraz jo Ueshiba zaadoptował i zmodyfikował z innych sztuk walki, takich jak: kenjitsu (walka mieczem), jujutsu (walka jo), czy sojutsu (walka włócznią). Ueshiba modyfikował nieustannie to czego się nauczył a sztuka walki, którą rozwijał zmieniała się przybierając różne nazwy: Ueshiba–ryu jujitsu, aiki-budo. Ostatecznie w 1944 roku przyjęła się nazwa aikido. Z czasem po śmierci Morihei Ueshiba w aikido wyodrębniło się pięć odmiennych stylów reprezentowanych przez jego uczniów. Do głównych stylów aikido należą: Kobayashi, aikikai, Nishio, ki-aikido, Yoshinkan.

Źródło „Aikido Nishino „ A. Szubert.